Intervjuobjekt 1, kvinne, 31:

Mitt første intervjuobjekt meinte mykje om den vanlige mannen. Det var laurdag, vi hadde drukke minst to glass vin då intervjuet starta. Ettersom dette prosjektet er fullstendig mitt, og dessutan totalt uprofesjonelt, er det lov å føre intervju i berusa tilstand og om fokuspersonane tilhøyrer min indre krets, er det heilt akseptabelt. Her kjem svara hennar:

- Den vanlige mannen har gjennomsnittleg interesse for mote.
- Han er heilt vanlig pen.
- Likt av dei fleste. Er høfleg, grei og ein "likande kar".
- Han er opptatt av musikk, men har ikkje ei sjukeleg interesse.
- Den vanlige mannen kan reise på alle slags ferier.
- Om han har bil, er den praktisk, gjerne ei stasjonsvogn.
- Funksjon stiller sterkare enn form.
- Det er vanlig at han vil ha hund, men han er faktisk så vanlig, at om dama vil ha katt får ho vel berre få det.
- På laurdagar kan han gå ut, men det er også heilt greit for han å berre vere heime.
- Han er tøff, men snill.

På dette tidspunktet måtte eg bryte inn for å sjekke om intervjuobjektet framleis snakka om den vanlege mannen, eller om ho hadde gått over på å snakke om sin eigen draumemann. Intervjuobjektet rødma lett, og følte seg tatt på senga. På feil måte. Men vi vart einige om at intervjuet fortsatt var gyldig.

- Han er visst ingen tøffel, den vanlige mannen (fortsatt uklårt om dette er vanlig).
- Har ein heilt vanlig jobb og vanlig inntekt.
- Det er ikkje sikkert han digger å besøke svigermor, men han gjer det likevel.
- Den vanlige mannen har eigne vener, går ut med gutta og blir full som eit fly, men kjem alltid heim etterpå, for det gjekk det visst an å kreve av den vanlige mannen.
- Gjer "gutteting" som irriterer, for det er vel vanlig (dette vart sagt etterfulgt av eit djupt sukk).


Det siste mitt første intervjuobjekt hadde å sei om den vanlige mannen, var at han måtte tvinges til husvask, for det var skikkelig, skikkelig vanlig. Ikkje veit eg.